Jesień to czas melancholii i refleksji nad upływającym czasem. Nastrój wyciszenia i zadumy udzielił się także naszym siódmoklasistom, którzy przy wsparciu nauczyciela polonisty, przygotowali przedstawienie inspirowane dziełem Adama Mickiewicza „Dziady cz. II”.
Dzięki wspólnej pracy i zaangażowaniu powstała współczesna wersja dramatu, oparta na historii dwóch zupełnie nowych postaci. Przedstawienie opowiadało bowiem losy dwóch kolejnych zbłąkanych dusz – nierozważnego chłopca, który nie dbał o swoje bezpieczeństwo na ulicy i nie zakładał odblasków ochronnych oraz niesfornej uczennicy, która zamiast na lekcjach uważać i pilnie notować, wolała przeglądać się w lusterku i malować usta błyszczykiem.
Spektakl podobał się zaproszonym gościom, którzy zwracali uwagę na ciekawą oprawę muzyczną, scenografię, a przede wszystkim na grę młodych aktorów, którzy wyśmienicie sprawdzili się w swoich rolach.
Cieszymy się, że przedstawienie stało się nie tylko okazją do powtórzenia wiadomości na temat dramatu romantycznego, ale także dało uczniom możliwość dobrej zabawy, a przede wszystkim zaprezentowania swoich pomysłów i talentów.
Sabina Głowacka